زبان تُرکی تا قرن گذشته دومین زبان غالب مردم منطقه لداخ در مسیر تلاقی شبه قاره هند، ترکستان، تبت و چین بود.
منطقه لداخ که در مسیر تلاقی شبه قاره هند، ترکستان، تبت و چین واقع شده و به علت احاطه شدن در میان کوه‌ها و عدم دسترسی به دریا به کویر سرد شهرت دارد، امروزه به دلیل مناقشه مرزی بین چین و هند به منطقه درگیری بالقوه میان ارتش‌های این دو کشور تبدیل شده است.
تا سال گذشته منطقه لداخ بخشی از ایالت جامو و کشمیر بود؛ هند این منطقه را در 5 اوت سال گذشته تقسیم و منطقه مجزایی ذیل عنوان لداخ با مدیریت مرکز که شامل مناطق له و کارگل به مساحت 97 هزار و 872 کیلومتر مربع می‌شد را تاسیس کرد.
منطقه «آکسای چین» به مساحت 58 هزار و 321 کیلومتر مربع که بخش بزرگی از منطقه را تشکیل می‌دهد تحت کنترل دولت چین است.
براساس سرشماری سال 2011 در هند، 274 هزار 289 نفر در این منطقه زندگی می کنند که 46.40 درصد از آنان مسلمان و 36.65 درصد بودایی هستند. علاوه بر این در منطقه له که 66.39 درصد آن بودایی هستند 25 روستا با اکثریت مسلمانان وجود دارد.
عبدالغنی شیخ، مورخ و نویسنده می‌گوید: به دلیل پیوندهای تجارت و تمدن تا یک صد سال پیش، زبان تُرکی زبان دوم در منطقه لداخ بود.
منطقه لداخ در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به منطقه رقابت بین انگلیس، چین و روسیه تبدیل شد.
منطقه لداخ، شهرهای یارکند و ختن آسیای شرقی و تُرکستان را بهم وصل می‌کند، این منطقه به علت مسیرهای متعدد کوهستانی برای تجار، جاسوسان و نظامیان بسیار حائز اهمیت است.
افراد مسن در مسجد تاریخی در مرکز له و صومعه بودایان Namgyal Tsemo Gompa به دلیل ارتباطات ترک‌ها در گذشته با این منطقه، با دلتنگی از شهرهای یارکند و کاشغر ترکستان و لهاسا، پایتخت منطقه خودمختار تبت چین یاد می‌کنند.
گذرگاه‌هایی که منطقه را به جهان خارج متصل می‌کند و به «گذرگاه قره قوروم» نیز شهرت دارد، بارها در قرن بیستم بسته شد. با تجزیه شبه قاره هند در سال 1947 و آغاز درگیری در جامو و کشمیر، بسیاری از راه‌ها و اتصالات منطقه نیز بسته شد.
به گفته رینچن دالما، محقق مرکز مطالعات آسیای میانه (ترکستان) در دانشگاه کشمیر در سریناگر، بازگشایی گذرگاه کاراکوروم برای منطقه لداخ بسیار مفید خواهد بود و باعث می‌شود منطقه له به یک مرکز تجاری تبدیل شود. ادامه مطلب
